Prok with pepper

De kalme chauffeur die ons naar Yangshuo bracht, bracht ons gister naar hier, hoog in de bergen. Hoewel nog steeds kalm was het wel jammer dat hij er eer in schepte om de bergweggetjes zo veel als (on) mogelijk in de vierde versnelling te nemen. Afijn, we kwamen er.

En het is hier weer prachtig! Een klein dorp -Ping’an- midden in de rijstterassen. Auto’s kunnen hier niet komen, het laatste half uur moet je zelf te voet de berg op. Dat het zo mooi is is bij meer mensen doorgedrongen, er is hier een overzichtelijke maar gestage stroom toeristen en het boerendorp verdient wat bij; Met hotels, restaurantjes (bij enkele weet je niet zeker of het eigenlijk de huiskamer is, bij anderen is alles voorzien van uithangborden in onvervalst sjinglish: “Prok with pepper!”) en natuurlijk de nodige souvenierstalletjes. Maar er is meer! Zo dragen ze voor een paar RMB je bagage naar boven. Twijfel, het voelt vervelend decadent maar anderszijds wel heel prettig (warm!) en zij willen graag wat verdienen. Resultaat: de dames leverden hun tassen in, Timo vond dat een man het zelf moest doen. Dautse’ s rugzak werd naar boven getild door een buitengewoon tanig omaatje. Je kon ook nog voor een draagstoel kiezen. Tot slot kun je betalen aan de plaatselijke dames om hun haar los te knopen, ze staan bekend om hun ongelofelijk lange zwarte haar…

Ons hotelletje is zoals alle huizen hier vnl. van hout gebouwd, bovenop een berg. Als wij een stap zetten wiebelt onze kamer (4e verdieping) en wiebelt in mijn beleving het hele hotel een beetje, en het is dat mijn chinees zo slecht is, anders had ik alle gesprekken van onze buren letterlijk verstaan. Het uitzicht is geweldig, de mensen weer heel vriendelijk. De meisjes zijn zeer niet te spreken over de kakkerlakken, al wennen ze verassend snel. Vanmorgen hebben we gewandeld in de omgeving. Heel bijzonder, zelf JDF overwegen morgen weer mee te gaan. Heerlijk gelunched op een gammel terrasje, beneden je zag je de eend in stukken gehakt worden in een keukentje.

T en F en ik hebben grootse plannen om bij ochtendgloren morgen te wandelen, maar als de wolken laag hangen laat ik mijn beurt voorbijgaan.

Tot slot de grot: gister na vertrek uit Yangshou een beroemde druipsteengrot bezocht. Indrukwekkend; twee kilometer lang dwalen tussen gigantische druipsteenformatiess. Zo’n tien jaar geleden opengesteld en toen volgens plaatselijk traditie ingericht: her en der gekleurde TL of lichtsnoeren, muziekje hier en bordje daar. Vooral het benoemen van de vorm van het levenloze is een plaatselijke hobby; ” heavenly umbrella” ” pearl dragon” etc. De bergen in de omgeving moesten er ook allemaal al aan geloven..

De snelheid van de plaatselijke wireless nodigd niet uit tot foto’s, misschien later.