grote jongen

Van Emei, met routine ditmaal, met een drietal bussen naar Leshan, de grote boeddha. Daar aangekomen onze bagage bij een restaurantje gestald (Joosje wordt zo langzamerhand een geroutineerde wereldreiziger en ziet snel kansen om zoiets te ristelen..). Het park -helemaal gevuld met boeddha’s- ingewandeld. Mooi park en zoals gewoon warm en zweterig weer.

Na een heerlijke wandeling de beklimming naar de grote jongen begonnen. Je eindigt met een blik op z’n hoofd, met toefjes stenen haar en een prachtig uitzicht over de drie rivieren die daar samenvloeien en wiens onheil deze boeddha bezweert.

Toen via een zigzagpaadje van 1 mens breed langs de rots naar beneden, maar dat was even dringen! Voetje aan voetje met alle chinese touristen werd onze mensenmassavrees op de proef gesteld. We troffen zowaar een Nederlands stel, die ook voor het eerst sinds tijden weer blonde hoofden zagen… Het was prachtig, en het park daarna weer rustig genoeg om bij te komen. Opmerkelijk genoeg stopte er vervolgens een bus pal voor ons bagagerestaurantje. De alleraadigste mensen daar deden veel moeite om ons dit uit te leggen en ons allen op tijd met spullen in de bus te loodsen. Prachtige rit door de vruchtbare vlakte van Sichuan, al hadden T F D meer oog voor de vechtfilm.

Buschauffeurs in China rijden soms kalm, en soms als gekken. Één van de chauffeurs in de ochtend hield erg van toeteren, aan een stuk door toeterend tuften we door de straten. De chauffeur die ons in 2 uur naar Chengdu reed hield van inhalen. Het hoogtepunt van de rit (naast de gezamenlijke plaspauzes) was het moment dat er file stond op de snelweg (een andere bus was geramd) en hij besloot over de andere weghelft spookrijdend de weg te vervolgen. Afijn, we zijn er gekomen..

Als laatste deel van ons ” transport door Sichuan” zijn we door 2 zussen naar het hotel gebracht. Taxi’s willen niet altijd grote westerlingen met veel bagage meenemen, gistermiddag in elk geval niet, maar twee dames wilden ons wel voor 80 RMB brengen (=dubbele prijs denk ik, maar ja). Wij in hun twee oude autootjes, wederom toeterend  door Chengdu scheurend terwijl ze achter elkaar aan reden en ze elkaar voortdurend belden. Na een tijdje bleek dat ze eigenlijk geen idee hadden waar we heen moesten. Timo de kaart gehaald en aangewezen waar ongeveer, en aldaar op goed geluk: gevonden! Overigens heeft menig hotel hier minstens twee namen (naast de chinese in karakters) zodat wat wij als “Minghan” kennen,  “Civil aviation” op de gevel heeft, vorige hotel heette naast Flower hotel ook stairway hotel (?). Het is kortom een uitdaging je hier te verplaatsen als je geen adres in karakters hebt.

Hotel heerlijk, sjiek gegeten, lekker geslapen en vandaag gesjopt till we dropped.

Nu gaan we nog 1 chinees nachtje maken en morgen op het vliegtuig. Jammer, maar wel weer zin in schone kleren, zacht bed en het idee dat je wordt begrepen.