Zaterdag vertrokken vanaf een druk Schiphol. Een lange reis via Panama eindigde bij een vriendelijke CostaRicaan die ons in een hotel met een prima restaurant afzette. Daar werden we begrepen en met een heerlijke mushroom burger en bier/Mojito/Moscow Mule zijn we de vacantie gestart.
Al vroeg (maar ach, jetlag) opgehaald na een prima BB&R ontbijt (de bonen zijn hier zwart) en fijne koffie in een wat muffe krakende bus onder leiding van Moises de touristroute naar Tortuguero ingeslagen. Enthousiast en onverstaanbaar kraakte Moises een uur lang door de microfoon. Toen mochten we de bus uit, lunch (BB&R met vlees of vis en fruit), toen nog een uur bus met enthousiaste Moises. De route was mooi. Costa Rica is onvoorstelbaar groen, we reden door een wolkenwoud (dus mist) en door plantages.
Uiteindelijk kwamen we bij het grote touristendistributiecentrum voor Tortuguero: een plek waar auto’s en bussen zich verzamelen bij een snel stromende rivier de jungle in waar wel 30 lange smalle boten liggen met zwemvestjes. Alle bagage was gelabeld, die moest per lodge op een schuitje, en met veel geroep en getel en nog een keer natellen werden wij allen ook over de bootjes verdeeld. Reddingsvestje leek geen overbodige luxe. De 150 pk buitenboord achterop aan en daar gingen we. Een prachtige tocht een uur slingerend door de jungle. Onderweg veel gieren boven ons en 2* gestopt voor een Boa Constrictor in de boom. Uiteindelijk bij Pachira lodge. Allemaal een cocktail en instructies van Manuel: zo laat eten, tafel X met familie Y (BB&R, vlees, vis en fruit) om 9 uur daar staan voor sightseeing tour, morgen 7 uur ontbijt, enzovoort. Het was er prachtig, prima hutjes, overal in het park apen en vogels. Manuel bleek uiteindelijk een oprecht heel bevlogen gids die niet ophield te vertellen over wat we konden zien, en hoe daar door alle inspanningen de afgelopen 20 jaar de bossen en het ecosysteem waren hersteld. Costa Rica beseft erg goed dat dat de bron van tourisme is en hun grote inkomstenbron, en ze werken er hard aan om het te beschermen en te benutten tegelijk.
Goed voorbeeld is de schilpad. Tortuguero is de broedplaats voor veel zeeschilpadden. Vroegere schilpad jagers zijn omgeschoold tot gidsen. Je mag ‘s nacht mee en wordt met wederom militaire preciesie geinstrueerd en ingedeeld. Je wordt naar een stukje jungle gevaren, moet daar met je gids in het donker wachten tot een spotter een schilpad heeft ontwaard. Dan mag je met max 10 personen tegelijk in het donker daarheen (stil!). Dan beschijnt de gids met een rood lichtje de schilpad die haar eieren legt en begraaft en mag je kijken hoe ze de zee weer inzwemt. De dieren zijn zo’n meter groot overigens. De bedreigde soorten mogen helemaal niet gestoord. Indrukwekkend maar ook bizar om met 4 groepjes van 10 man in het donker tegen elkaar aan (‘keep together’) over het strand te struikelen achter de schildpad. Maar op die manier verdienen ze genoeg om de zaak te beschermen. De kenners vangen de dieren niet meer maar zijn gidsen en de aantallen nemen weer toe.
Oh ja, en toen we toch in de tourist zone zaten hebben we geziplined door de canopy. ‘Go mama’. En aten we nog meer BB&R, en dronken we nog maar eens een cocktail, werden wakker gebruld door brulapen en zagen veel dieren waaronder de eerste luiaard en een tarantula.